"Vive deprisa, muere joven y deja un cadáver bonito"

Outro dos mitos hollywoodenses por excelencia. Parece que os que falecen cedo conseguen ficar no acerbo popular sen problemas. Só rodou unhas cinco películas e sen embargo alcanzou a fama de Marlon Brando.
Un galán na pantalla e na vida real, un rebelde sen causa, un xigante, un auténtico ligón dos que xa non quedan. James Dean foi e será unha estrela do cinema e da prensa máis amarilla, se cabe, polo paso do tempo.
Foron moitos os que aseguraron ter unha relación especial con el. É gracioso ver na internet que até estivo con Sara Montiel. Nalgunha páxina atopei metáforas do estilo "probou ámbolos lados do banquete sexual". Sí. A súa bisexualidade nunca se aclarará nin demostrará. Eu non sei se era bisexual ou non. O que sí se pode constatar é que todos os seus biógrafos falan dos seus affaires con homes, do complicado que era naquel tempo saír invicto dos xulgados da ortodoxia de Hollywood. E James Dean foi todo, menos ortodoxo. A imaxe que tiña era dun auténtico festas, amante da vida alocada que lle gustaba probar de todo, a velocidade, o ritmo frenético da vida, o vertixinoso coqueteo coa morte... A frase que da título a esta entrada non sei eu se a diría completamente en serio. Foi polémica. E aínda máis unha vez que o seu lindo cadáver repousaba nun cadaleito frustrando así o soño Hollywoodense de ver envellecer a un dos grandes...
Moitos din que se encasillou no papel de rebelde, de adolescente... e a verdade é que non lle deu tempo a facer outros papeis... ¿cómo queren que non se encasillara se morreu con tan só 24 anos? ¿que lle piden a un actor que evoluciona na memoria da xente, que envellece virtualmente nunha sala de hospital?